Jak
wyglądają u mnie Święta Bożego Narodzenia?
Odpowiedź na to pytanie jest dość prosta, bo
wyglądają tak jak w większości polskich domach. Sałatka jarzynowa, barszcz
czerwony i inne tradycyjne dania. Oczywiście nie obędzie się też bez tekstów
typu ,,zostaw, to na święta!" czy ,,zjedz jeszcze trochę śledzika".
W tym poście opowiem jednak o kilku takich
rzeczach, które sprawiają, że Święta w mojej rodzinie są wyjątkowe i niezapomniane.
Pierwszą taką rzeczą jest to, że moja mama
zawsze zapomni jakiegoś danie na stole położyć. W tym roku był to makowiec, o
którym tylko moja ciocia sobie przypomniała, ale pamiętam, że kiedyś była to
ryba po grecku czy jakieś inne rybne danie. Moja mama w tym roku też zapomniała
jednego prezentu, ale to akurat jest wyjątkowy przypadek, który mam nadzieję,
że już się nie powtórzy.
Kolejną taką tradycją jest szukanie Świętego
Mikołaja. Kiedyś to ja byłam najmłodsza, ale od sześciu lat jest to moja
siostrzenica Magda, która wciąż wierzy w Świętego Mikołaja, więc jak co roku wchodzimy
do sypialni rodziców (lub innego pomieszczenia, które nie jest salonem) i szukamy.
Babcia (czyt. Moja mama) zawsze mówi coś w stylu ,,a tam, widzisz to tam?”, aż
w końcu wchodzi do domu Dziadek (czyt. Mój tata) i mówi, że prezenty stoją w
przedpokoju, a my tego jak zwykle nie zobaczyłyśmy. Oczywiście prezenty przyniósł
Dziadek, który wcześniej wyszedł pod pretekstem zapalenia papierosa. Wtedy jest
śmiech i niedowierzanie jak to się stało, że prezenty są, a Mikołaja nikt nie
widział. No cóż, magia.
Kolejną cudowną moim zdaniem rzeczą jest
rozpakowywanie prezentów, a bardziej w jaki sposób to robi Magda (siostrzenica).
Po pierwsze każdy prezent jest wymarzony, nieważne co to by było, po drugie od
razu musi zostać użyty. W tym roku mała dostała 2 mikrofony na baterie ze
statywami. Rzecz jasna trzeba było je rozpakować i włożyć owe baterie. I wtedy
zaczęło się małe piekło. Tekst każdej piosenki to ,,la, la, la, la!”, jedynie
kolędy były troszkę inne, lecz i tak kończyły się ,,la, la, la!”. Miejmy tylko
nadzieję, że baterię niedługo padną albo znudzi jej się.
Cudownym aspektem Świąt jest też atmosfera. I
nie chodzi mi o same spotkania z rodziną, ale to jak się czuję podczas przygotowań
i kiedy kładę się do łóżka po kilku godzinach
śmiania się, gadania i wariowania. To też moment kiedy siedzę na łóżku czy przy
biurku, mam włączone lampki, zapaloną zapachową świeczkę, ciepłe picie, a w tle
lecą kolędy lub świąteczne piosenki. Albo jak wyjdę na zewnątrz, gdzie aż śnieg
oślepia, a mróz wręcz szczypie. Kocham te wszystkie momenty.
Słodycze, czyli coś co uwielbiają i dzieci, i
dorośli. Tego w Święta nie może zabraknąć. Cukierkowe laski, sople czy
cukierki. Ciastka maślane, pierniczki, makowiec czy inne słodkie przekąski, do
których można też zaliczyć mandarynki i pomarańczę. Kto nie kocha się tym
objadać, tak że nie może się ruszyć? Albo słodka kawa, aromatyczna herbata i gorąca
czekolada. Zdecydowanie warto oszczędzać miejsce w żołądku na te smakołyki.
Jakże mogłam zapomnieć o życzeniach, przecież
one są niemalże najważniejsze w tym wszystkim. Większość osób ich nie lubi, bo są
dość niezręczne, ale ja je bardzo lubię zwłaszcza kiedy jest się starszym i ,,prowadzi
się” te życzenia. Chodzi mi o to, że kucam przed Magdą życzę jej to, tamto i
jeszcze tamtego, a ona tylko kiwa głową, a potem się przytula. Świetnie, ale
jeszcze lepsze jest ,,nawzajem” kiedy już nie wie się co powiedzieć i tylko się
śmieje nerwowo.
Myślę, że mniej więcej opisałam jak wyglądają u
mnie Święta Bożego Narodzenia pod względem tych niereligijnych aspektów, które
wolałabym na razie zostawić w spokoju. Mam nadzieję, że wszyscy z Was mieli
udane ostatnie dni, a jeśli nie to życzę by w przyszłym roku były lepsze.
Oczywiście życzę szczęsliwego nowego roku i powodzenia!
